Opvliegend vuur dat je oude pijn transformeert
Zou het echt zo zijn?
Die ene zin liet me niet meer los, zeker niet na wat me vorig jaar overkwam.
Na een week waarin zoveel gebeurde, brak ik volledig. Wekenlang kon ik alleen maar huilen, zitten en af en toe wandelen. Wat precies de trigger was, weet ik nog steeds niet. Maar achteraf gezien was het niet vreemd dat het gebeurde. Het was nodig. Misschien heb ik het zelfs onbewust gewild.
Voelen was al langere tijd mijn thema. Maar ik kon nooit goed benoemen hoe ik me écht voelde. Ik stond op, ging ‘aan’, en leefde door – maar mijn binnenwereld bleef ongrijpbaar. Twee jaar eerder ging mijn relatie van 29 jaar stuk, en toen begon ik met therapie. Daar kwam het thema ‘voelen’ voor het eerst duidelijk naar voren. En dat bleek moeilijker dan gedacht.
Ik ontdekte dat ik al sinds mijn kindertijd het voelen had geblokkeerd. Jaren geleden zei mijn homeopaat al dat huilen voor mij helend zou zijn. Hij stuurde me zelfs filmpjes van zielige dieren, heel lief bedoeld – maar het raakte iets anders dan wat werkelijk los moest komen.
Ook zag ik dat ik mijn gevoel vaak aanpaste aan de situatie of mensen om me heen. Mijn eigen emoties raakten daardoor steeds verder op de achtergrond.
Tijdens mijn ‘breakdown’ was ik onder behandeling bij een hormoonspecialist vanwege allerlei overgangsklachten. Ik nam bio-identieke hormonen en kruidensupplementen. Die hielpen soms, maar nooit echt structureel. Het was duidelijk: dit was geen oplossing.
Na twee maanden waarin ik nog deels thuiswerkte (ik werk drie dagen op een basisschool), overleed ook nog mijn hond. Dat was de druppel. Ik besloot helemaal te stoppen met werken. Het ging écht niet meer. Die keuze bracht me rust. En vanuit die rust kon ik eindelijk aan mezelf gaan werken.
Via mijn werkgever kreeg ik een psycholoog en een mindfulness-training. Die hebben me veel inzichten gegeven. Ik begon patronen te herkennen, kreeg meer grip op mijn gedachten en kon mijn gevoelens eindelijk wat meer erkennen. Toch merkte ik dat het echte loslaten uitbleef. Oude overtuigingen en geblokkeerde emoties bleven op de achtergrond aanwezig. Ik kon weer functioneren, maar voelde dat ik er nog niet was.
Tot ik afgelopen december begon met de BMR-opleiding, en tegelijk ook zelf het BMR-traject ben ingegaan. Dáár begon voor mij het echte loslaten. Die drie maanden – van januari tot en met maart – waren intens. Ik kreeg opnieuw veel hormonale klachten, soms zelfs fysieke symptomen, die duidelijk verband hielden met het loslaten van diepe lagen. Maar het was nodig. Ik kon eindelijk ruimte maken voor wie ik werkelijk ben.
Nu ik het traject heb afgerond, voelt het alsof ik een heel ander mens ben geworden. Vrijer, rustiger, meer mezelf.
En als ik terugdenk aan die ene zin:
Opvliegend vuur dat je oude pijn transformeert –
dan voel ik dat het klopt.
De overgang is niet alleen een biologisch proces. Het is een transformatie. Van zorgen voor anderen, naar zorgen voor jezelf.
Ik zou het iedereen gunnen om daar eerder mee te beginnen. Want het maakt alles zoveel rustiger en rijker van binnen.
Wil je hierover met me in gesprek? Stuur gerust een mailtje of appje.
Liefs, Liat